Wat 10.000 stappen per dag me tot nu toe opleverden

 

 

 

Onder het motto 'elke beweging is beter dan geen beweging'

Eind mei schafte ik mezelf een Fitbit aan.

Niet omdat ik gewicht wil of moet verliezen.

Wel omdat ik het gevoel had enkel nog maar te zitten (op het werk, in de auto, aan tafel, in de zetel,...)
en het veel gezonder is om een actieve levensstijl te hebben.

Als mama van drie wil ik daarin dan ook het goede voorbeeld geven.

 

Omdat ik nogal van lijstjes en tabelletjes hou

vond ik een activity tracker dan ook ideaal.

Een gewone stappenteller kon natuurlijk ook en 

kost bovendien een pak minder,

maar mijn inner-geek werd helemaal blij van de extra 

functies en de bijhorende app. 

 

 Dankzij mijn kantoorjob wist ik ergens al wel dat ik te weinig bewoog,

maar pas toen het eenmaal meetbaar werd

wist ik met zekerheid dat het eigenlijk diepdroevend

gesteld was met mijn activity-level.

Waar 10.000 stappen per dag door de American Heart Association

wordt aangegeven als richtlijn, haalde ik nog geen 4.000 stappen...

Nu zijn er voor- en tegenstanders van deze richtlijn,

maar wanneer je zover onder een gezondheids richtlijn zit

dan weet je dat je niet goed bezig bent.

4/10 is dik gebuisd...

Het was dus dringend tijd om meer te gaan bewegen!

Maar hoe komt iemand met een kantoorjob aan 10.000 stappen per dag?

Na die eerste dag pastte ik al enkele dingen aan:

- De lift werd verboden terrein, vanaf toen werd flink de trap genomen vanuit

de parkeergarage naar de 2e verdieping (en terug).

Een opmerking is hier wel op zijn plaats: Fitbit telt de trap aflopen niet mee als 'trap lopen',
de ingebouwde hoogtemeter telt enkel een trap per drie meter die je stijgt.

 - Wanneer ik iets aan een collega wil vragen, dan ga ik ernaartoe in plaats van te Skypen

- Onze nieuwe koffiemachine werd verder weg geplaatst, hoera extra stappen! 

(de mindere koffie nemen we erbij...)

- Regelmatig wandel ik naar de toiletten aan de andere kant van onze verdieping

- Ik stelde mijn Fitbit zo in dat hij een melding geeft wanneer ik dat uur nog geen 250 stappen heb gehaald.
De mini peptalks die FitBit toont als je het dan toch haalt zijn ook wel geweldig.

- Tijdens de middagpauze maak ik een korte wandeling rond ons kantoorgebouw.

Ook dan neem ik uiteraard de trap.Wanneer het regent, wandel ik in de parkeergarage.

Mijn collega's vinden dat grappig, al weten ze wel dat er bij mij een hoek af is.

Trouwens, ik ben niet de enige rare vogel.

Vorige week betrapte ik een man in maatpak op een skatebord in de parkeergarage.

De medaille voor office weirdo gaat naar...

:)

Met deze kleine aanpassingen

haalde ik gemiddeld zo'n 7.000 stappen per dag.

 Niet meer gebuisd, maar toch was ik er nog niet tevreden mee.

Wanneer je een kantoorjob hebt, moet je na de uren nog

'werken' aan je stappen.

So, let's step it up!

Enter: 'De Avondwandeling'.

Ik licht even de noodzaak aan hoofdletters toe:

Onze hond gaat altijd mee.

Dat beestje geniet op zijn oude dag mee van het wandelen en de extra aandacht,

zijn lichte overgewicht verdween als sneeuw voor de zon en

het zorgt ervoor dat ik niet zomaar wat doelloos rondloop in ons dorp.

En win-win situatie

Meestal wil er minstens één van de kinderen mee.

Tijdens ons halfuurtje wandelen komen we langs paarden, pony's, schapen, geiten, kippen, ganzen
wilde poezen en ezels (inclusief überschattig ezelsveulen)

Het is ook echt quality time met de kids zo'n wandeling.

Dan praten ze vrijuit over al wat hen bezig houdt.

En al wat ze net voordien niet met volle mond aan tafel mochten/ konden zeggen 

passeert de revue.

 Nog meer gewin dus.

Én, De Avondwandeling levert me telkens zo'n 3.000 stappen op.

Je ziet, hoofdletters zijn gepast.

  Wanneer ik overdag veel vergaderingen heb (of wanneer ik de step notificaties per ongeluk heb afzet),
dan kom ik soms op het einde van de dag toch nog stappen te kort.

Neurotisch, I know,

maar ik beschouw die 10.000 stappen ondertussen als een minimum.

Wanneer ik merk dat ik mijn doel voor die dag niet zou halen,

dan maak ik gewoon een grotere wandeling.

Door regen laat ik me niet tegen houden,

al wilt dan enkel de hond nog mee.

Wat leverde al dat wandelen me nu eigenlijk op?

Na 3 maanden kan ik zeggen dat ik echt al een verschil merk. 

Eigenlijk al wel sneller hoor, maar ik vond drie maanden een mooie referentieperiode.

- Mentaal geeft het een opkikker. Niet dat ik in een dip zat, maar ik voel me opgewekter dan voordien. 
Meer beweging (bedankt endorfines) en meer buitenlucht doen echt wat met een mens.

- Omdat ik me beter voel, heb ik net iets meer geduld met de kinderen op drukke momenten. 
En zoals ik al zei, het levert me extra quality time op met de kinderen.
- Minder zetelhangen
- Ik ben fitter. Vroeger was ik bijvoorbeeld al buiten adem wanneer ik de trap nam op het werk, nu niet meer. 

- In het zelfde rijtje: gespierde kuiten. Wat zeg ik, gebronsde*, gespierde kuiten. 
Waar ik vroeger gewone, rozige kuiten had, hebben alle zomerwandelingen in short hun vruchten toch afgeworpen. 
- Bye-bye opgeblazen gevoel, ik zal je niet missen. 
Die 'extra' beweging was dus eigenlijk de beweging die ik gewoon broodnodig had.



Tegenwoordig ziet mijn dashboard van de Fitbit app er dan ook veel beter uit.
Ik gebruik trouwens de Fitbit Charge2 omdat deze tracker het best aanleunde bij wat ik zocht.
Bij Decathlon was hij in mei het best geprijsd.

Niets gesponsord ofzo, just sayin'

;)

Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om opnieuw te gaan luieren.
Integendeel. Sinds kort ben ik gestart met work-outs.
Gewoon, lekker thuis. 
Met 3 kinderen erbij...
Daar vertel ik volgende keer meer over.

*mijn huidtype wordt niet bruin, wij bronzen enkel :)

Morris

Of ik iets wilde maken uit het nieuwe nummer

vroegen ze bij La Maison Victor

Tuurlijk,

Wel meerdere modelletjes zelfs

:) 

Blijkbaar wilde half blogland ook de Solange jurk maken

Dus koos ik mijn tweede favorietje

Het Morris hemd

Al was het nek-aan-nek met de Honey blouse

Maar ik vond dat het nog wel eens jongensgerief mocht zijn

Die zwemshort zou ik trouwens ook nog wel willen maken

:)

 

Het knopenpad deed ik voor het eerst

Dankzij wat bevestiging van een mede gestikt wijf 

(toch even checken of ik wel goed bezig was)

kwam het helemaal in orde

:)

Lag het nu aan de stof, de versteviging, meerdere lagen stof

of een combinatie van voorgaande, geen idee,

maar mijn machine had in elk geval geen zin om 

meer dan één fatsoenlijk knoopsgat te maken

Dat werd dus handmatig gepriegel

Gelukkig lag het kleine monster

toen nog lekker te slapen

en kon ik daar dan ook eventjes tijd voor nemen

zodat het klaar was tegen dat hij uit zijn bedje kwam

(vandaar ook de papfles foto's)

Verder ging gelukkig alles prima

Het patroon valt mooi op maat, alle merkjes kwamen uit,

de stof verwerkt zalig en strijkt alsof het niet is

happy me :)

Zagen jullie het trouwens?

Nee?

 Goed zo, er is bijna geen litteken meer te zien

:)

Patroon: Morris Hemd - La Maison Victor magazine juli/augustus 2017

Stof: Groene linnen stof - La Maison Victor

Knopen: Veritas

Hoe duimzuigen een moeder tot tranen kan brengen

Onze kleinste spruit duimt.

punt

Daar begint alles mee

hij houdt zoveel van zijn duim

dat hij vorige winter, door het intense duimen

een enorme kloof had in zijn mini duimpje

Veel zalf, veel plakkers en nog meer huilbuien later

was die kloof eindelijk genezen

Of het was eindelijk geen winter meer...

Dat laten we in het midden

Het resultaat was het belangrijkste

Geen pijn meer

Geen kind dat zichzelf nog pijn deed

Ondertussen hebben we weeral prijs

Al maandenlang

geen kloof, deze keer

maar een wondje op zijn neus

dat telkens die duim in zijn mond verdwijnt,

opnieuw wordt opengekrabd

omdat dat nieuwsgierige wijsvingertje 

telkens dat oh zo moeizaam gegroeide wondkorstje vindt

Je las dat trouwens goed

 Al maandenlang

Ondertussen heeft het ventje

een lang litteken op zijn neusje

met onderaan

- uiteraard -

nog steeds een klein wondje

Nu mag je denken

"Geef hem toch gewoon een tut"

Daar hadden we echt al zelf aan gedacht...

Een kind dat duimt, duimt

Zo'n kind wilt helemaal geen tutter

Dat is om aan de poppen te geven of om mee te spelen

of om op te bijten

Maar niet om te troosten, of om rustig in slaap te vallen

Dat hadden we in het verleden al vaker geprobeerd

Handschoenen dan maar?

Daar lachen we eens hartelijk om

Zelfs bij -10 in de Ardeense sneeuw

had die kleine kabouter geen zin in handschoenen

Wat zou dat dan geven in een lekker warm bedje, denk je?

Pleisters blijven er op zolang je naar hem kijkt

Dat wijsvingertje, weet je nog?

Elke soort die we hadden werd geprobeerd

Speciale wondzalf smeer ik meermaals per dag

Waarop hij die meermaals per dag over zijn hele snoet smeert

 Hij heeft het toch maar gehad denk ik dan...

Als naaister denk ik dan

"een kinderdwangbuis?"

Bij Kind & Gezin vonden ze dat niet grappig

Sarcasme, anyone?

Ze gingen in elk geval wel mee op zoek naar een oplossing

De verpleegkundige had overlegd met zijn wondzorg collega

om de beste verzorging te bespreken

'Comfeel Plus Transparant' werd aangeraden

Pleister nummer hoeveel ondertussen?

De truuk met die dingen is, dat wanneer je ze een beetje warm maakt

met je handen, je die pleister dan kan platwrijven op de huid

zodat de randjes vervagen en je hem niet meer voelt

(of ziet, ahja, transparant) 

Lichaamswarmte? Check

Onzichtbaar? Check

Platgewreven? Think again

Al eens proberen wrijven op de neus van een tweejarige?

Trust me, I've tried

Het helpt niet echt dat zo'n neusje de grootte

en zachtheid van een mini kerstomaatje heeft

Uiteraard voelde hij dat randje nog

en na zo'n 20 minipleistertjes na elkaar te hebben geplakt

- dat eigenwijze wijsvingertje toch -

werd ook dat plan geklasseerd

De pleisters zitten in de medicijnenkist, 

die krengen kosten geld en gaan zeker nog op 

andere plaatsen / kinderen gebruikt worden

want ze werken echt wel

...als je er afblijft

Nog niet lang geleden stond ik smekend bij de apotheek

met tranen in de ogen

of ze ALSJEBLIEFT iets hadden

om mijn prachtig zoontje

te laten stoppen zichzelf te verminken

Ze luisterden naar mijn verhaal en gaven me prompt Bytex

Dat vieze spul tegen nagelbijten

Eigenlijk niet onder 3 jaar te gebruiken

maar nood breekt wet

Ik stapte buiten met dat kleine flesje

en toch nog maar eens een nieuwe tut

Er werd overgegeven, meermaals

Bytex is ECHT vies en hij wilde ECHT duimen 

 We hebben huilbuien gehad 

Hij, omdat hij zijn beste vriend is verloren

Ik, omdat ik degene ben die hem zijn troost afneemt

Moeilijk dutten, moeilijk inslapen, moeilijk doorslapen

Die nieuwe tut is al zo'n 1000 keer door de kamer gevlogen

Zoals ik al zei heeft hij ondertussen

een lang litteken op zijn neusje

met onderaan

- uiteraard -

nog steeds een klein wondje

 Al is dat bijna genezen

Nu dat kleine wijsvingertje eindelijk uit de buurt blijft

We smeren en blijven smeren, Bytex en wondzalf

(ook op dat tweede stomme wondje op zijn kaak)

Die tut gaat al beter nu en zelfs slapen begint te beteren, 

al durf ik het hier amper schrijven

Van de huisarts kregen we een gel om littekens te laten vervagen 

Van zodra de huid helemaal dicht is kunnen we daarmee aan de slag

Duimen jullie mee?

 Pun intended 

:)

hartjes voor babygerief

De kans om ieniemienie babydingen te naaien
laten weing naaisters aan zich voorbij gaan
Ik ook niet hoor
:)

Wat is er nu schattiger

dan van die kleine armpjes en beentjes

mini oortjes, neusje en teentjes

*smelt*

Dit pyama setje is voor het eerste kindje van een super verzorgster op de crèche

Ik hoop dat haar kleine prins er zalig in zal slapen

Voor het aankleedgemak koos ik voor metalen drukknoopjes

en lekker zachte tricot boordjes

Ik zie 't al helemaal voor me

:)

Patroon:  aangepast hemdje uit Burda +

babylegging (gratis) - Emma & Mona

Stof: Indian fever pastelgroen - Soft Cactus

Naar zee, naar zee!

Naar zee, naar zee!

Hadden wij eventjes geluk,

we mochten naar de expo van de Spiekpietjes in Fort Napoleon in Oostende

Dat moesten ze geen twee keer vragen!

 

Wij waren zaterdagochtend dan ook voor dag en dauw op weg

want het was met ontbijt en al

Zalig toch

:)

Eerst werden we ondergedompeld in het verhaal van de Spiekpietjes

 

Wat was Elena trots dat ze al zelf de nummertjes

 kon intypen op het audioapparaat om het verhaal bij de prenten te horen 

Ook de krijtmuur vonden de kids geweldig.

Misschien thuis ook maar eens een muurtje verven met bordkrijtverf...

 

Er werden tekeningen gemaakt om bij hun Brief te stoppen

Al vond Jef het leuker om de potloden van het ene mandje in het andere te gooien

:) 

Even later trokken we het Fort verder in om op zoek te gaan

naar de verdwenen Spiekpietjes

Een avontuur op een prachtige locatie

 

 

  De kinderen genoten van het verhaal, het spelen en de zoektocht, 

de man en ik genoten van de kids hun contentement,

het fort en de omgeving

een win-win situatie heet dat dan

Maar het hoogtepunt van een bezoek aan de Westhoek

blijft voor mij toch steeds het strand

 

Wij combineerden onze uitstap met de sprookjeswandeling in het Leopoldpark

's middags, al heeft de kleinste daar niets meer van gemerkt

:)

Wil je ook graag een bezoekje brengen, meer informatie vind je hier:

Spiekpietjes expo 

Sprookjeswandeling  

 

We werden dan wel uitgenodigd, u mag er gerust in zijn, mijn mening is steeds de mijne.