woensdag 16 augustus 2017

Wat 10.000 stappen per dag me tot nu toe opleverden

 

 

 

Onder het motto 'elke beweging is beter dan geen beweging'



Eind mei schafte ik mezelf een Fitbit aan.

Niet omdat ik gewicht wil of moet verliezen.
Wel omdat ik het gevoel had enkel nog maar te zitten (op het werk, in de auto, aan tafel, in de zetel,...)
en het veel gezonder is om een actieve levensstijl te hebben.
Als mama van drie wil ik daarin dan ook het goede voorbeeld geven.
 
Omdat ik nogal van lijstjes en tabelletjes hou
vond ik een activity tracker dan ook ideaal.
Een gewone stappenteller kon natuurlijk ook en 
kost bovendien een pak minder,
maar mijn inner-geek werd helemaal blij van de extra 
functies en de bijhorende app. 

 


 Dankzij mijn kantoorjob wist ik ergens al wel dat ik te weinig bewoog,
maar pas toen het eenmaal meetbaar werd
wist ik met zekerheid dat het eigenlijk diepdroevend
gesteld was met mijn activity-level.

Waar 10.000 stappen per dag door de American Heart Association
wordt aangegeven als richtlijn, haalde ik nog geen 4.000 stappen...
Nu zijn er voor- en tegenstanders van deze richtlijn,
maar wanneer je zover onder een gezondheids richtlijn zit
dan weet je dat je niet goed bezig bent.
4/10 is dik gebuisd...

Het was dus dringend tijd om meer te gaan bewegen!


Maar hoe komt iemand met een kantoorjob aan 10.000 stappen per dag?



Na die eerste dag pastte ik al enkele dingen aan:

- De lift werd verboden terrein, vanaf toen werd flink de trap genomen vanuit
de parkeergarage naar de 2e verdieping (en terug).
Een opmerking is hier wel op zijn plaats: Fitbit telt de trap aflopen niet mee als 'trap lopen',
de ingebouwde hoogtemeter telt enkel een trap per drie meter die je stijgt.

 - Wanneer ik iets aan een collega wil vragen, dan ga ik ernaartoe in plaats van te Skypen

- Onze nieuwe koffiemachine werd verder weg geplaatst, hoera extra stappen! 
(de mindere koffie nemen we erbij...)

- Regelmatig wandel ik naar de toiletten aan de andere kant van onze verdieping

- Ik stelde mijn Fitbit zo in dat hij een melding geeft wanneer ik dat uur nog geen 250 stappen heb gehaald.
De mini peptalks die FitBit toont als je het dan toch haalt zijn ook wel geweldig.

- Tijdens de middagpauze maak ik een korte wandeling rond ons kantoorgebouw.
Ook dan neem ik uiteraard de trap.Wanneer het regent, wandel ik in de parkeergarage.
Mijn collega's vinden dat grappig, al weten ze wel dat er bij mij een hoek af is.
Trouwens, ik ben niet de enige rare vogel.
Vorige week betrapte ik een man in maatpak op een skatebord in de parkeergarage.
De medaille voor office weirdo gaat naar...
:)




Met deze kleine aanpassingen
haalde ik gemiddeld zo'n 7.000 stappen per dag.
 Niet meer gebuisd, maar toch was ik er nog niet tevreden mee.
Wanneer je een kantoorjob hebt, moet je na de uren nog
'werken' aan je stappen.


So, let's step it up!



Enter: 'De Avondwandeling'.

Ik licht even de noodzaak aan hoofdletters toe:

Onze hond gaat altijd mee.
Dat beestje geniet op zijn oude dag mee van het wandelen en de extra aandacht,
zijn lichte overgewicht verdween als sneeuw voor de zon en
het zorgt ervoor dat ik niet zomaar wat doelloos rondloop in ons dorp.
En win-win situatie

Meestal wil er minstens één van de kinderen mee.
Tijdens ons halfuurtje wandelen komen we langs paarden, pony's, schapen, geiten, kippen, ganzen
wilde poezen en ezels (inclusief überschattig ezelsveulen)
Het is ook echt quality time met de kids zo'n wandeling.
Dan praten ze vrijuit over al wat hen bezig houdt.
En al wat ze net voordien niet met volle mond aan tafel mochten/ konden zeggen 
passeert de revue.
 Nog meer gewin dus.

Én, De Avondwandeling levert me telkens zo'n 3.000 stappen op.

Je ziet, hoofdletters zijn gepast.



  Wanneer ik overdag veel vergaderingen heb (of wanneer ik de step notificaties per ongeluk heb afzet),
dan kom ik soms op het einde van de dag toch nog stappen te kort.

Neurotisch, I know,
maar ik beschouw die 10.000 stappen ondertussen als een minimum.
Wanneer ik merk dat ik mijn doel voor die dag niet zou halen,
dan maak ik gewoon een grotere wandeling.
Door regen laat ik me niet tegen houden,
al wilt dan enkel de hond nog mee.




Wat leverde al dat wandelen me nu eigenlijk op?



Na 3 maanden kan ik zeggen dat ik echt al een verschil merk. 
Eigenlijk al wel sneller hoor, maar ik vond drie maanden een mooie referentieperiode.


- Mentaal geeft het een opkikker. Niet dat ik in een dip zat, maar ik voel me opgewekter dan voordien. 
Meer beweging (bedankt endorfines) en meer buitenlucht doen echt wat met een mens.
- Omdat ik me beter voel, heb ik net iets meer geduld met de kinderen op drukke momenten. 
En zoals ik al zei, het levert me extra quality time op met de kinderen.
- Minder zetelhangen
- Ik ben fitter. Vroeger was ik bijvoorbeeld al buiten adem wanneer ik de trap nam op het werk, nu niet meer. 
- In het zelfde rijtje: gespierde kuiten. Wat zeg ik, gebronsde*, gespierde kuiten. 
Waar ik vroeger gewone, rozige kuiten had, hebben alle zomerwandelingen in short hun vruchten toch afgeworpen. 
- Bye-bye opgeblazen gevoel, ik zal je niet missen. 
Die 'extra' beweging was dus eigenlijk de beweging die ik gewoon broodnodig had.



Tegenwoordig ziet mijn dashboard van de Fitbit app er dan ook veel beter uit.
Ik gebruik trouwens de Fitbit Charge2 omdat deze tracker het best aanleunde bij wat ik zocht.
Bij Decathlon was hij in mei het best geprijsd.
Niets gesponsord ofzo, just sayin'
;)






Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om opnieuw te gaan luieren.
Integendeel. Sinds kort ben ik gestart met work-outs.
Gewoon, lekker thuis. 
Met 3 kinderen erbij...
Daar vertel ik volgende keer meer over.






*mijn huidtype wordt niet bruin, wij bronzen enkel :)

zaterdag 1 juli 2017

Morris


Of ik iets wilde maken uit het nieuwe nummer
vroegen ze bij La Maison Victor

Tuurlijk,
Wel meerdere modelletjes zelfs
:) 



Blijkbaar wilde half blogland ook de Solange jurk maken
Dus koos ik mijn tweede favorietje

Al was het nek-aan-nek met de Honey blouse
Maar ik vond dat het nog wel eens jongensgerief mocht zijn
Die zwemshort zou ik trouwens ook nog wel willen maken
:)



 

Het knopenpad deed ik voor het eerst
Dankzij wat bevestiging van een mede gestikt wijf 
(toch even checken of ik wel goed bezig was)
kwam het helemaal in orde
:)



Lag het nu aan de stof, de versteviging, meerdere lagen stof
of een combinatie van voorgaande, geen idee,
maar mijn machine had in elk geval geen zin om 
meer dan één fatsoenlijk knoopsgat te maken
Dat werd dus handmatig gepriegel

Gelukkig lag het kleine monster
toen nog lekker te slapen
en kon ik daar dan ook eventjes tijd voor nemen
zodat het klaar was tegen dat hij uit zijn bedje kwam
(vandaar ook de papfles foto's)



Verder ging gelukkig alles prima
Het patroon valt mooi op maat, alle merkjes kwamen uit,
de stof verwerkt zalig en strijkt alsof het niet is
happy me :)




Zagen jullie het trouwens?
Nee?

 Goed zo, er is bijna geen litteken meer te zien
:)


Stof: Groene linnen stof - La Maison Victor
Knopen: Veritas

woensdag 15 februari 2017

Hoe duimzuigen een moeder tot tranen kan brengen


Onze kleinste spruit duimt.
punt


Daar begint alles mee
hij houdt zoveel van zijn duim
dat hij vorige winter, door het intense duimen
een enorme kloof had in zijn mini duimpje
Veel zalf, veel plakkers en nog meer huilbuien later
was die kloof eindelijk genezen
Of het was eindelijk geen winter meer...
Dat laten we in het midden
Het resultaat was het belangrijkste
Geen pijn meer
Geen kind dat zichzelf nog pijn deed



Ondertussen hebben we weeral prijs
Al maandenlang
geen kloof, deze keer
maar een wondje op zijn neus
dat telkens die duim in zijn mond verdwijnt,
opnieuw wordt opengekrabd
omdat dat nieuwsgierige wijsvingertje 
telkens dat oh zo moeizaam gegroeide wondkorstje vindt


Je las dat trouwens goed
 Al maandenlang
Ondertussen heeft het ventje
een lang litteken op zijn neusje
met onderaan
- uiteraard -
nog steeds een klein wondje




Nu mag je denken
"Geef hem toch gewoon een tut"
Daar hadden we echt al zelf aan gedacht...
Een kind dat duimt, duimt
Zo'n kind wilt helemaal geen tutter
Dat is om aan de poppen te geven of om mee te spelen
of om op te bijten
Maar niet om te troosten, of om rustig in slaap te vallen
Dat hadden we in het verleden al vaker geprobeerd


Handschoenen dan maar?
Daar lachen we eens hartelijk om
Zelfs bij -10 in de Ardeense sneeuw
had die kleine kabouter geen zin in handschoenen
Wat zou dat dan geven in een lekker warm bedje, denk je?


Pleisters blijven er op zolang je naar hem kijkt
Dat wijsvingertje, weet je nog?
Elke soort die we hadden werd geprobeerd
Speciale wondzalf smeer ik meermaals per dag
Waarop hij die meermaals per dag over zijn hele snoet smeert
 Hij heeft het toch maar gehad denk ik dan...


Als naaister denk ik dan
"een kinderdwangbuis?"
Bij Kind & Gezin vonden ze dat niet grappig
Sarcasme, anyone?


Ze gingen in elk geval wel mee op zoek naar een oplossing
De verpleegkundige had overlegd met zijn wondzorg collega
om de beste verzorging te bespreken
'Comfeel Plus Transparant' werd aangeraden
Pleister nummer hoeveel ondertussen?
De truuk met die dingen is, dat wanneer je ze een beetje warm maakt
met je handen, je die pleister dan kan platwrijven op de huid
zodat de randjes vervagen en je hem niet meer voelt

(of ziet, ahja, transparant) 


Lichaamswarmte? Check
Onzichtbaar? Check
Platgewreven? Think again


Al eens proberen wrijven op de neus van een tweejarige?
Trust me, I've tried
Het helpt niet echt dat zo'n neusje de grootte
en zachtheid van een mini kerstomaatje heeft
Uiteraard voelde hij dat randje nog
en na zo'n 20 minipleistertjes na elkaar te hebben geplakt
- dat eigenwijze wijsvingertje toch -
werd ook dat plan geklasseerd
De pleisters zitten in de medicijnenkist, 
die krengen kosten geld en gaan zeker nog op 
andere plaatsen / kinderen gebruikt worden
want ze werken echt wel
...als je er afblijft

Nog niet lang geleden stond ik smekend bij de apotheek
met tranen in de ogen
of ze ALSJEBLIEFT iets hadden
om mijn prachtig zoontje
te laten stoppen zichzelf te verminken
Ze luisterden naar mijn verhaal en gaven me prompt Bytex
Dat vieze spul tegen nagelbijten
Eigenlijk niet onder 3 jaar te gebruiken
maar nood breekt wet


Ik stapte buiten met dat kleine flesje
en toch nog maar eens een nieuwe tut
Er werd overgegeven, meermaals
Bytex is ECHT vies en hij wilde ECHT duimen 
 We hebben huilbuien gehad 
Hij, omdat hij zijn beste vriend is verloren
Ik, omdat ik degene ben die hem zijn troost afneemt
Moeilijk dutten, moeilijk inslapen, moeilijk doorslapen
Die nieuwe tut is al zo'n 1000 keer door de kamer gevlogen


Zoals ik al zei heeft hij ondertussen
een lang litteken op zijn neusje
met onderaan
- uiteraard -
nog steeds een klein wondje
 Al is dat bijna genezen
Nu dat kleine wijsvingertje eindelijk uit de buurt blijft




We smeren en blijven smeren, Bytex en wondzalf
(ook op dat tweede stomme wondje op zijn kaak)
Die tut gaat al beter nu en zelfs slapen begint te beteren, 
al durf ik het hier amper schrijven
Van de huisarts kregen we een gel om littekens te laten vervagen 
Van zodra de huid helemaal dicht is kunnen we daarmee aan de slag



Duimen jullie mee?
 Pun intended 
:)








zaterdag 11 februari 2017

hartjes voor babygerief

De kans om ieniemienie babydingen te naaien
laten weing naaisters aan zich voorbij gaan
Ik ook niet hoor
:)


Wat is er nu schattiger
dan van die kleine armpjes en beentjes
mini oortjes, neusje en teentjes
*smelt*



Dit pyama setje is voor het eerste kindje van een super verzorgster op de crèche
Ik hoop dat haar kleine prins er zalig in zal slapen




Voor het aankleedgemak koos ik voor metalen drukknoopjes
en lekker zachte tricot boordjes




Ik zie 't al helemaal voor me
:)



Patroon:  aangepast hemdje uit Burda +
babylegging (gratis) - Emma & Mona
Stof: Indian fever pastelgroen - Soft Cactus